wtorek, 11 września 2012

time won't wait for us

 (:

Uwielbiam wtorki! Od bodaj trzech lat nie miałam w ani jeden dzień tygodnia pięciu lekcji, a w tym roku udało się, choć jak zwykle jakimś kosztem, w tym przypadku zajęć pozalekcyjnych, które zazwyczaj odbywały się wczesnym rankiem, przed lekcjami właściwymi, a w tym roku po lekcjach i rano. Co z tego wynika? Ano to, że w szkole jest możliwość przesiadywania nawet do końca ósmej godziny. Nie jest to bynajmniej skarga z mej strony, choć przyznam, że ta sytuacja jest mi nie na rękę, o wiele wygodniej byłoby mi wcześniej wstać, niż z nie dość jasnym umysłem zostawać po lekcjach. Szkoła, szkoła... już się do niej przyzwyczaiłam, czuję się, jakby wakacje w ogóle nie miały miejsca lub były zwykłym przerywnikiem, długim weekendem, niczym specjalnym. Jak na złość pogoda robi się coraz piękniejsza, a nauczyciele zapowiadają kartkówki i sprawdziany z zeszłego roku, kiedy wiedza zdobyta podczas nauki już dawno ze mnie się wydostała. Cóż zrobić, wkuwanie na pamięć to nie najlepszy sposób na opanowanie materiału, ale jak ktoś inaczej nie umie... Co u mnie słychać, pomijając szkołę? Jest całkiem w porządku. Znów odłożyłam "Bastion" na bok, choć najchętniej przyssałabym się do niego, bo chcę jak najszybciej go skończyć (sytuacja się rozwija... i jestem zaintrygowana), by czekający na niego czytelnik miał możliwość wypożyczenia go, ale nie potrafię czytać szybko ze zrozumieniem, na to potrzeba trochę czasu, poza tym nic na siłę, czytanie to przyjemność, nie konieczność! "Morderstwo w klasztorze" też potrzebuje mej atencji, w końcu muszę tę książkę do trzydziestego oddać. Zaczęłam wczoraj czytać, przebrnęłam przez sześćdziesiąt stron i stwierdzam, iż tematyka jest jak najbardziej na plus, gdyż fascynuje mnie wszystko, co jest związane z Kościołem, wiarą, pokrewnymi; z pewnością spędzę miło czas, czytając ten kryminał, który powinien de facto mrozić krew w żyłach... choć niekoniecznie mi. Poza tym pierwszego rozpoczynamy na polskim przerabianie pierwszej w tym roku lektury, "Folwarku zwierzęcego", więc do "Bastionu" nie tak prędko powrócę. Słyszałam, że "Folwark" jest całkiem ciekawą książką, toteż mam nadzieję, że wciągnie mnie na tyle, że przeczytam go w co najmniej tydzień. Poświęcam lekturze zaledwie wieczory... Rozpoczyna się także nowy sezon "Kuby Wojewódzkiego", a ja jestem w kropce, czy oglądać, czy nie. W zeszłym roku trochę mnie zawiódł, jego cięte riposty stały się mniej interesujące, goście także mało ciekawi (z paroma wyjątkami), a teraz nawet mnie nie ciągnie do telewizora, oglądałabym tylko "Misfits", co też robię, nie powiem, że nie. Wciągnął mnie ten serial niesamowicie, choć fabułę ma prostszą od "Skinsów". Piątka skazanych za drobne wykroczenia młodych ludzi odpracowuje karę w służbie społeczeństwu, kiedy pewnego dnia spotyka ich burza i na ziemię spadają ogromne kule gradu, a oni sami zostają trafieni piorunem, w związku z którym zyskują nadnaturalne zdolności. Wydaje się to banalne i jest banalne, ale co mnie zauroczyło i ujęło, to genialny charakter Nathana, narcyza uwielbiającego ironizować, robić z siebie błazna, ponadto spotyka go najwięcej wpadek i przykrych sytuacji, a także nieodłączne wątki miłosne. Idealny serial na odmóżdżenie po stresującym szkolnym dniu. Już kończę drugi sezon i rozpoczynam trzeci, ostatni, nie martwię się jednak, bo mam przeczucie, iż nakręcą kolejną serię. A jeśli nie... mówi się trudno i idzie się dalej.

7 komentarzy:

  1. Tak, zdecydowanie wkuwanie na pamięć jest złym pomysłem. Uczyłam się w ten sposób chemii w 3 klasie... No i co tu dużo mówić, muszę przerobić ja jeszcze raz ! :< Porwałam się z motyką na słońce, ech... Ja ostatnio drastycznie zwolniłam tempo jeśli chodzi o czytanie książek, poza tym nie mogłabym czytać wielu książek równocześnie. Tzn kiedyś tak robiłam, ale przekonałam się, że lepiej zacząć i skończyć jedną, zanim się weźmie za drugą. Wojewódzki.. Lubię go i ten program, ale oglądam bardzo rzadko, z braku czasu. Ostatnio oglądałam z Niecikiem i to był koszmar, naprawdę. A jeśli chodzi o cellulit to gdyby nie moje koleżanki, które o tym rozmawiały, to nawet nie wiedziałabym jak on wygląda, a co dopiero, że go mam! [początki!] No i muszę Cię zmartwić... Bo moja mama tez nie ma cellulitu, natomiast babcia ma ;/ I tą cechę mam po niej. Jakbym nie mogła po niej wielkości biustu odziedziczyć, tylko to -.-

    OdpowiedzUsuń
  2. "Folwark zwierzęcy" i "Morderstwo w klasztorze" czytałam - obie pozycje polecam. Wojewódzkiego nie cierpię natomiast, bo jest etatowym przeciwnikiem mej ukochanej kapeli, co demonstruje w iście chamski sposób, o.

    :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Tak mnie teraz pochłonął internet, że też odrzuciłam na chwile książki. Jednak nie martwię się, bo i tak wiadomo, że to co najlepsze samo się obroni i i tak do nich zaraz powrócę;)

    Moje wakacje trwają nadal w najlepsze, przynajmniej do 1 października:)

    OdpowiedzUsuń
  4. Na szczęście kryzys minął i pomysły powróciły, tak samo energia i chęć, szkoda, że notki o anime zdobywają tak mało czytelników. Ile miłych słów *pąs*
    Cieszę się, że są tu osoby takie jak Ty, które poświęcają te kilka minut na przeczytanie mojej notki i wystukanie komentarza, tak mało, a jednocześnie tak wiele...
    W anime wszystko, jeśli już się dzieje, to totalnie, są całe masy serii robionych pod badania rynku, tak jest nawet z tymi bardzo dobrymi (Code Geass). Wiele osób, które się tym interesuje, ma ochotę po prostu walić głową o ścianę, gdy widzi kolejny nudny jak flaki z olejem sezon. Na szczęście zdarzają się jeszcze anime wyjątkowe...

    OdpowiedzUsuń
  5. Naprawdę masz bardzo interesującą i nietypową twarz, zaakceptuj to ^^ Pięć lekcji, to po prostu niesamowite! Chyba ucieknę do Twojej szkoły (codziennie minimum 7). Czuję się dokładnie tak samo, kilka krótkich dni wystarczyło, by z powrotem wkręcić się w tryby szalonej maszyny. Łączę się w bólu, na dworze skwar i duchota, a tutaj ,,wyciagamy karteczki" i ,,a może tak teścik".
    ,,Folwark" jest wspaniałą książką, w zeszłym roku była lekturą na konkursie kuratoryjnym z polskiego, ale ani przez moment nie musiałam zmuszać się do czytania. Najbardziej podoba mi się ostatnie zdanie, koniecznie napisz, gdy do niego dotrzesz :) Teraz nie mam takich książkowych dylematów, połykam tomy z prędkością czarnej dziury, sama jestem zaskoczona.
    Od ,,Kuby" wolę chyba ,,Szymona", żarty są jakby... bardziej inteligentne, przemyślane, choć, oczywiście, są wyjątki, nawet całkiem sporo. Podobało mi się, jak Hołownia zupełnie zagiął Wojewódzkiego w dyskusji, dla takich chwil warto oglądać tę medialną papkę!
    Niektórzy wyluzowują się przy serialach, inni przed anime ^^

    OdpowiedzUsuń
  6. Moje wiersze nadal są na żenująco niskim poziomie, mimo, że nie zaniechałam ,,treningu" :c Gdy dowiedziałam się o haiku, kilka lat temu, też zupełnie do mnie nie przemawiało, ale z czasem zaczęłam je doceniać, sama nie wiem, co mnie w nim najbardziej urzekło.
    Ech, mam tak, że jak wracam ze szkoły, to już o 18 wydaje mi się, jakbym poszła do niej wczoraj, zupełnie zapominam. W roku szkolnym zawsze tracę poczucie czasu, dni zlewają się w jedno, pewnie dlatego szkolne życie to dla mnie droga przez mękę. W sumie, można pokusić się o stwierdzenie, że masz szczęście, i ja, i moje rodzeństwo jesteśmy bardzo podobni do szanownych rodziców. Wcale nie kolorowo, jednak nie najgorzej, jak widzę, same skrajności, jednego dnia długo, drugiego bardzo krótko. Ja tygodniowo mam mniej więcej 40 lekcji, ale to i tak tylko dlatego, że jestem zwolniona z wf-u i mogę mieć zajęcia indywidualne w środku dnia (pon - 8, wt - 7, śr-7, czw-9, pt-7). Spędzam BARDZO DUŻO czasu przed komputerem, zapewniam. Ale i tak jakoś idzie, denerwuje mnie mama, która upiera się, że się nie uczę, a przez większość czasu w ogóle nie wie co robię. Kubę chyba akurat widziałam, zbieg okoliczności :) Od jakiegoś czasu (1-2 lata?) przestałam oglądać telewizję, czasem może coś zobaczę, gdy inni oglądają. Powiadom koniecznie, właśnie czytam po raz enty ,,Solaris".

    OdpowiedzUsuń
  7. A ja tam lubiłam takie lekcje do późna :) Liceum miałam w systemie dwuzmianowym i czasami lekcje kończyły się o 20:45. Zdecydowanie fajniej było, niż na rano. Szczególnie, że musiałam dojeżdżać i z domu wychodziłam o 6:30 (jeśli szłam na 8). A mnie teraz wzięło na książki typowo historyczne. Plus do tego "American Pie" - bosko! :)

    OdpowiedzUsuń